Even mijn dagelijkse “de natuur in…”

Vanochtend moest ik er even uit, dus ik liep naar een park in de buurt vanwaar ik woon. Een klein parkje ingeklemd tussen de A4 en de N206. Bomen, weilanden en veel vogels. Mooi dat te horen. Hoewel ik niet perse op zoek was naar stilte viel het ontbreken ervan mij wel op.

Maar wat hoor je dan?

Naast het vrolijke gefluit van een winterkoninkje, koolmees en een merel, ook het gezoem van de A4. Iets wat een kennis van ons wegzette als het ruisen van de zee. Maar verder bleek vooral de industriële grasmaaier langs het kanaal de boosdoener. Een constant zoemen en als die een meter achteruit reed, het alom bekende piepje van gevaar. Waar is de tijd gebleven dat we dit met een zeis deden vroeg ik mij af?

Is het herrie iets van deze tijd?

Afgelopen zondag het feestje van mijn dochter en ook daar het alom bekende geschreeuw van 9-jarigen die bang zijn niet gehoord te worden. Een recent artikel in de The Times lied ook al zien dat het, naast de culinaire wonderen van restaurants in Londen, het er vooral heel erg lawaaierig is. De auteur vergeleek het niveau in sommige restaurants alsof je uit eten gaat met je grasmaaier. Geen gefluister meer bij een hoogpolig tapijt, maar een stevige beat in een industrieel ontworpen restaurant.

Maar is stilte nuttig?

Een jonge innovatieve ondernemer, Niels Meijssen, beschreef laatst in een blog in De Ondernemer de kracht van stilte en reflectie in zijn werk. Het gaf hem de juiste headspace om de volgende mooie stap te maken in zijn leven, de oprichting van Moonback. Ik heb ook mijn kleine momenten van stilte nodig om weer tot mijzelf te komen. Anders dan Niels volstaat vooralsnog bij mij 3 uur wandelen in de bossen bij Ermelo maar ik voel de behoefte aan een retraite komen.

En nu?

Ja, wat nu? In mijn coaching neem ik stilte serieus. Ik wil met mijn zakelijke klanten de natuur in, weg uit de dagelijkse context en even reflecteren. Mijn credo is dan ook dat even stilstaan je verder brengt. Het helpt als je even het antwoord niet weet. Even stil bent om het creatieve deel van je brein te kietelen. Alleen dan hoor je uiteindelijk jezelf boven het geruis van de dagelijkse beslommering uit. Probeer het maar eens.